Unutacağım seni..

Dinle sensizliğimin haykırışlarını..
Anla bir kez olsun sana olan duygularımın çaresiz çırpınışlarını...
Hiçbir şey eskisi gibi olmayacak biliyorum..
Biliyorum artık doğmayacak güneş..
Yıldızlar dahi küsecek aydınlatmayacak artık karanlıklarımı..
Unutacağım işte seni bu zifiri karanlıkta..
Bir nefes duman da ..
Hatta yasak dizelerimin,
Devrim kokan düşüncelerimin satır aralarında aramayacağım artık gözlerini..
Duygularımın sonsuzluğunda kaybolacağım...
Yudum yudum içecek, bir kadeh içki misali beni,
O her insanın hayatta bir defa tadacağı manasız son..
Ve seni , o zaman başlayacağım unutmaya..
Ruhum aciz bedenimden sıyrılırcasına çıkıp erişirken sonsuzluğuna..
Seni bana hatırlatan her şeyimi de alıp götürecek bu son..
Soğuk ve cansız vücudum toprak olacak sonra..
Ardından bitecek bu işkence..
Artık ne ben olacağım ne de bu yaşadığım karşılıksız acizliğim..
Bir avuç toprak olacak sana benden kalan..
Bir de senin hiç görmediğin ,
Bir iki damla gözyaşı uğruna akıtılan... !
Furkan Ermut ...